Aan het begin van de negentiende eeuw veranderde het karakter van de genootschapsverzameling door de toevoeging van nieuwe elementen die herinnerden aan het roemrijke verleden van het eigen gewest. Het initiatief van voorzitter Nicolaas Lambrechtsen om in de vergaderzaal een portretgalerij aan te leggen van ‘voorname mannen’ – beroemde figuren uit het Zeeuwse verleden – paste in die trend. Velen gaven dan ook gevolg aan zijn verzoek portretten van vooraanstaande lieden te schenken. De oudste catalogus van 1823, die door Lambrechtsen zelf werd samengesteld, noemt 31 portretten en geeft biografische gegevens van alle geportretteerden. Tussen de mannen ook één vrouw, maar dat was dan ook wel een bijzondere. 'De vrouw van Holbein' mocht naast het portret van haar man blijven hangen.

Tientallen jaren later zou bibliothecaris Frederik Nagtglas zich onder de ogen van deze ‘voorname mannen’ zetten aan het schrijven van zijn Levensberichten van Zeeuwen: ‘Het was in October 1877, dat ik alleen op een avond in het zoogenoemd voorsalet van het oude museumgebouw, tijdelijk voor leeskamer ingericht, gezeten, mij verdiepte in het verledene. Die ouderwetsche kamer wekte daartoe als vanzelf op. Tusschen de witte met verguld lijstwerk omzette muurvakken en boven de sierlijk gebeeldhouwde lambrizeering, kunstwerken uit de achttiende eeuw, hingen op het roodsatijnen behangsel, de geschilderde portretten van De Ruyter, Cats, Lampsins, Van Citters, Van Bynkershoek, Bellamy, De la Rue, Naerebout en nog andere kloeke, wijze en goede mannen, die als sterren schitteren in de zoo merkwaardige geschiedenis van Zeeland.’

Helaas zijn niet alle portretten bewaard gebleven, een deel ging in mei 1940 verloren.