Dossier: Blonde lokken

Een teer souvenir aan twee stoere zeehelden, de broers Johan en Cornelis Evertsen. Twee lokken haar, onderaan een brief geplakt. Een lichtblonde streng van de oudste, Johan, en een donkerblonde streng van de jongste, Cornelis. Ja, het gaat om twee van de vele beroemde zeehelden die Zeeland heeft voortgebracht. Ze sneuvelden beiden tijdens de Tweede Engelse Oorlog (1665-1667). 

Het Genootschap verzamelde graag tastbare herinneringen aan Zeeuwse helden. Het wiel van Michiel de Ruyter was een trekpleister voor binnen- en buitenlandse gasten en werd steevast genoemd en geroemd in reisgidsen. Ook het praalgraf van de gebroeders Johan (1600-1666) en Cornelis Evertsen (1610-1666) dat zich eerst in de Oude Kerk en later in de Middelburgse Nieuwe Kerk bevond was een belangrijke plek.

Bij de overbrenging van de ene naar de andere kerk in 1818 is grafschennis gepleegd. Dat blijkt uit een kistje met botten dat opdook in 1980 en ook uit de brief met de lokken haar die in 1922 in het bezit kwam van het Genootschap. Het kistje met botten kwam uit de erfenis van de familie Daman. Chirurgijn Daman had het sinds 1818 in zijn bezit. Bij diezelfde overbrenging heeft iemand het hoofdhaar van de Evertsens meegenomen.

Die iemand was een vriend van W.H. Suringar die enkele lokken van het haar kreeg. Hij stond er een paar af aan jhr. J.G. Beeldsnijder van Voshol. Diens collectie kwam aan het begin van de twintigste eeuw in bezit van de overheid. De Rijksarchivaris schonk in 1922 de brief van Suringar met de blonde lokken aan het Zeeuws Genootschap.

Veronica Frenks